Management of Mineral and Bone Disorders in Chronic Kidney Disease Patients
Bero Bedada, Sena |
Recenzentas / Reviewer |
Santrauka Autorius: Sena Bero Bedada Pavadinimas: Lėtine inkstų liga sergančių pacientų mineralų ir kaulų apykaitos sutrikimų gydymas Įvadas: Lėtinės inkstų ligos – mineralų ir kaulų sutrikimai (CKD-MBD) yra sisteminė būklė, atsirandanti kaip CKD komplikacija. Jai būdingi kalcio, fosforo, prieskydinės liaukos hormono (PTH), vitamino D ir fibroblastų augimo faktoriaus-23 (FGF-23) apykaitos sutrikimai. Šie biomarkerių pokyčiai yra susiję su padidėjusiu sergamumu, mirtingumu ir kitomis komplikacijomis. Tikslas: Šios sisteminės apžvalgos tikslas buvo įvertinti dabartines CKD-MBD valdymo strategijas, įskaitant jų veiksmingumą, saugumą ir poveikį pacientų rezultatams. Uždaviniai: Nustatyti ir apibūdinti dabartines farmakologines ir nefarmakologines intervencijas, taikomas mineralinių kaulų sutrikimų valdyme pacientams, sergantiems lėtine inkstų liga. Įvertinti šių intervencijų klinikinį efektyvumą gerinant biocheminius žymenis (fosfatą, kalcį, vitaminą D, FGF-23 ir PTH), susijusius su lėtine inkstų liga su kaulų metabolizmo sutrikimais (CKD-MBD). Įvertinti biocheminių žymenų ir šiuo metu taikomų gydymo strategijų poveikį pacientų rezultatams (mirtingumui, lūžiams, kaulų sveikatai). Metodai: Sisteminė literatūros paieška buvo atlikta 2023–2025 m. naudojant PubMed ir ScienceDirect duomenų bazes. Įtraukimo ir atmetimo kriterijai buvo nustatyti iš anksto, o šališkumo rizika įvertinta taikant Cochrane vertinimo įrankį. Buvo atrinkta dvylika tyrimų, įskaitant atsitiktinių imčių kontroliuojamus tyrimus, stebėjimo kohortas ir sistemines apžvalgas. Rezultatai: Ne kalcio pagrindo fosfatų rišikliai (pvz., sevelameras) buvo susiję su sumažėjusiu bendru mirtingumu ir mažesniu šalutinių poveikių dažniu, palyginti su kalcio pagrindo rišikliais. Kalcimimetikai (cinakalcetas ir etelkacetidas) veiksmingai mažino PTH lygį ir gerino kaulų tankį. Vitamino D analogai pagerino biocheminius parametrus, tačiau neturėjo reikšmingo poveikio mirtingumui. Fosforo suvartojimo apribojimas nebuvo susijęs su pagerėjusiu išgyvenamumu ir buvo siejamas su prasta mityba. Individualizuoto gydymo taikymas, pasitelkiant tikslinę terapiją ir biomarkerių stebėseną, reikalauja daugiau klinikinių tyrimų. Išvados: CKD-MBD valdymas išlieka stipriai orientuotas į biocheminių sutrikimų kontrolę. Farmakologinės priemonės pasirodė veiksmingesnės nei nefarmakologinės intervencijos. Ateities valdymo strategijos turėtų labiau orientuotis į individualizuotą priežiūrą, siekiant pagerinti ilgalaikius pacientų rezultatus.
Summary Author: Sena Bero Bedada Title: Management of Mineral and Bone Disorders in Chronic Kidney Disease Patients Background: Chronic Kidney disease-mineral and bone disorders (CKD-MBD) is a systemic condition arising as a complication of CKD. It is characterized by alterations in the metabolism of calcium, phosphate, parathyroid hormone (PTH), vitamin D, and fibroblast growth factor-23 (FGF-23) levels. These biomarker abnormalities are linked to increased morbidity and mortality, and further complications. Aim: This systematic review aimed to evaluate current management strategies of CKD-MBD, assessing their effectiveness, safety, and impact on patient outcomes. Objectives: To identify and describe current pharmacological and non-pharmacological interventions used in the management of mineral bone disorders in chronic kidney disease patients. To evaluate the clinical effectiveness of these interventions in improving biochemical markers (phosphate, calcium, vitamin D, FGF-23, and PTH) associated with CKD-MBD To assess the impact of both biochemical markers and current management strategies on patient outcomes (mortality, fractures, bone health) Methods: A systematic literature search was conducted from 2023 to 2025 using PubMed and ScienceDirect databases. Inclusion and exclusion criteria were predetermined, and bias was assessed using Cochrane’s risk of bias tool. Twelve studies were selected, including randomized controlled trials, observational cohorts, and systematic reviews. Results: Non-calcium phosphate binders (e.g. sevelamer) were associated with reduced all-cause mortality and fewer side effects when compared to calcium-based phosphate binders. Calcimimetics (cinacalcet and etelcalcetide) effectively reduced PTH levels and improved bone density. Vitamin D analogues improved biochemical parameters but had no significant effect on mortality. Dietary phosphate restriction was not associated with improved survival and was linked to malnutrition. The use of individualized treatment through targeted therapies and serial biomarker monitoring requires more clinical trials. Conclusions: The management of CKD-MBD remains heavily focused on controlling the biochemical abnormalities. Pharmacological treatments were more effective than non-pharmacological interventions. Future management strategies should put greater focus on individualised care to improve long-term outcomes.